Repertuar Kina AGRAFKA ul. Krowoderska 8, Kraków

Lodowce, pingwiny i kusza. W kinach od września film dokumentalny Antona Ptuszkinа — „Antarktyda”.

Nowy film dokumentalny Antona Ptuszkina — „Antarktyda”, nakręcony na ukraińskiej stacji badawczej „Akademik Vernadsky”, to szczera, wciągająca i pouczająca opowieść o pracy ukraińskich polarników i polarniczek na najmniej zbadanym kontynencie naszej planety.

„To chyba najciekawszy materiał, z jakim kiedykolwiek pracowałem. Kiedy połowa odcinka była już zmontowana, wynajęliśmy małe kino, obejrzeliśmy to, co powstało, sprawdziliśmy orientacyjny czas projekcji i zdecydowaliśmy, że Antarktydę jednak trzeba pokazywać na dużym ekranie” — mówi reżyser.

Anton miał możliwość filmować wszystkie etapy, które przeszła jubileuszowa 30. Ukraińska Ekspedycja Antarktyczna w swojej drodze na Antarktydę. To zarówno podróż na ukraińskim lodołamaczu „Noosfera”, jak i życie wewnątrz stacji — z możliwością zajrzenia nawet do lodówki polarników i zapytania, po co im potrzebna kusza.

„Antarktyda” nie ma ograniczeń wiekowych i stanowi doskonałą okazję dla dzieci, aby zobaczyć, jak działa współczesna ukraińska nauka — z humorem, pingwinami i prawdziwymi ludźmi na ekranie.

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Jonathan Zimmermann (Bruno Ganz) wierzy, że wkrótce umrze na białaczkę. Pozbawiony skrupułów Amerykanin Tom Ripley (Dennis Hopper) dowiaduje się o tym i wykorzystuje chorobę Zimmermanna do własnych celów. Przedstawia Jonathana oszustowi Minotowi, który proponuje śmiertelnie choremu mężczyźnie, by został zawodowym seryjnym mordercą. W zamian ma otrzymać rozsądne wynagrodzenie, które zapewni jego żonie i dzieciom finansową przyszłość. Co ma do stracenia, skoro i tak umrze? Między dwoma skrajnie różnymi mężczyznami rodzi się przyjaźń, a Ripley ostatecznie interweniuje, gdy Zimmermann nie jest już zdolny do popełnienia kolejnego morderstwa.

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Powrót nagrodzonego 5 Oscarami® arcydzieła Miloša Formana z okazji 50. rocznicy premiery

Są buntownicy. I jest McMurphy.

Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.

Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.

80 LAT WIMA WENDERSA 
Wim Wenders towarzyszył w podróży do Hawany swojemu wieloletniemu przyjacielowi Ry Cooderowi, który napisał już wcześniej muzykę do jego filmów „Paryż, Teksas” i „Koniec przemocy”. Reżyser zanurzył się w świecie kubańskiej muzyki: przez kilka miesięcy towarzyszył zespołowi Buena Vista Social Club, najpierw w ich domu w Hawanie, następnie kilka tygodni później, w kwietniu 1998 roku, w Amsterdamie na pierwszym publicznym występie grupy, a jeszcze później, w lipcu 1998 roku, na triumfalnym koncercie w Carnegie Hall w Nowym Jorku.
W ten sposób podążał za niemłodymi już bohaterami tradycyjnej kubańskiej muzyki na ich drodze od całkowitego zapomnienia do światowej sławy, co stało się w ciągu zaledwie kilku miesięcy. „Myślałem, że kręcę film dokumentalny – powiedział –a tymczasem byliśmy świadkami bajki, której nikt nie mógł sobie wymarzyć”.
Dokument muzyczny stał się kinową sensacją i odniósł światowy sukces. Oprócz nominacji do Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego „Buena Vista Social Club” otrzymał m.in. Europejską Nagrodę Filmową, Złotą Niemiecką Nagrodę Filmową, Złotą Kamerę, Brazylijską Wielką Nagrodę Filmową.

Lodowce, pingwiny i kusza. W kinach od września film dokumentalny Antona Ptuszkinа — „Antarktyda”.

Nowy film dokumentalny Antona Ptuszkina — „Antarktyda”, nakręcony na ukraińskiej stacji badawczej „Akademik Vernadsky”, to szczera, wciągająca i pouczająca opowieść o pracy ukraińskich polarników i polarniczek na najmniej zbadanym kontynencie naszej planety.

„To chyba najciekawszy materiał, z jakim kiedykolwiek pracowałem. Kiedy połowa odcinka była już zmontowana, wynajęliśmy małe kino, obejrzeliśmy to, co powstało, sprawdziliśmy orientacyjny czas projekcji i zdecydowaliśmy, że Antarktydę jednak trzeba pokazywać na dużym ekranie” — mówi reżyser.

Anton miał możliwość filmować wszystkie etapy, które przeszła jubileuszowa 30. Ukraińska Ekspedycja Antarktyczna w swojej drodze na Antarktydę. To zarówno podróż na ukraińskim lodołamaczu „Noosfera”, jak i życie wewnątrz stacji — z możliwością zajrzenia nawet do lodówki polarników i zapytania, po co im potrzebna kusza.

„Antarktyda” nie ma ograniczeń wiekowych i stanowi doskonałą okazję dla dzieci, aby zobaczyć, jak działa współczesna ukraińska nauka — z humorem, pingwinami i prawdziwymi ludźmi na ekranie.

Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Tworzy swoje największe dzieła, czasem na specjalne zamówienie, a jednocześnie z powodów finansowych, udziela lekcji gry na fortepianie. Jest podziwiany przez przyjaciół i uwielbiany przez kobiety. Z czasem jednak dojrzewa do odkrycia, że najważniejsza w jego życiu jest muzyka.

Howard Spence (Sam Shepard) swoje najlepsze dni ma już za sobą. Kiedyś grał główne role westernowych bohaterów, teraz musi zadowolić się drugoplanowymi chałturami. Zawsze prowadził samolubne życie, a odrazę do samego siebie topił w alkoholu, narkotykach i setkach przygodnych romansów z coraz młodszymi dziewczynami. Gdyby teraz umarł, nie byłoby nikogo, kto uroniłby po nim łzę. Matka (Eva Marie Saint), której nie widział od 30 lat, informuje go, że prawdopodobnie gdzieś żyje jego dziecko. Howard czepia się tej myśli niczym iskierki nadziei, że nie żył zupełnie na próżno. Wyrusza na poszukiwanie potomka. Odkrywa życie, które przegapił...

Powrót nagrodzonego 5 Oscarami® arcydzieła Miloša Formana z okazji 50. rocznicy premiery

Są buntownicy. I jest McMurphy.

Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.

Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.

Kategoria wiekowa: 10 +

Jacek „Budyń” Szymkiewicz to wyjątkowa postać dla polskiej muzyki - wszechstronny i szalenie zdolny założyciel między innymi Pogodno czy Babu Król. W filmie Sebastiana Juszczyka jego przyjaciele - Katarzyna Nosowska, Krzysztof Zalewski, Stanisław Soyka i wielu innych - przybliżają nam jego pełną paradoksów postać. To opowieść o niepokornym artyście, o jego trudnych relacjach, zdrowiu psychicznym, uzależnieniach oraz kreatywnym buncie na tle społecznego przełomu lat 90. Muzyka stała się jego sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, ale jaka była tego cena? Unikalne wywiady i materiały archiwalne w filmie łączą się z animacjami i kolażami, które przenoszą nas w złożony świat Budynia i zachwyciły publiczność na tegorocznym festiwalu Millennium Docs Against Gravity.

Rocky Horror Picture Show to niesamowita mieszanka komedii, horroru i musicalu. Do tajemniczego zamku zamieszkiwanego przez groźnego doktora Frank-N-Furtera pewnej nocy trafiają Janet i Brad, którym zepsuł się samochód. Para ta stanie się świadkiem stworzenia przez doktora idealnego kochanka Rocky'ego Horrora.

Lilly to mieszkająca w Australii, bystra i kochająca naturę 11-latka, która dzięki pasji swojego ojca zafascynowała się zdumiewającym życiem okolicznych kangurów. Pewnego dnia dziewczynka spotyka na swojej drodze Chrisa – prezentera pogody z telewizji, zaliczającego najbardziej pechowy czas w swoim życiu. Mężczyzna znajduje przy drodze potrzebującego pomocy kangurka i wspólnie z nowopoznaną Lilly postanawiają uratować zwierzaka. Wspólnie rozpoczynają pracę nad ratowaniem i rehabilitacją osieroconych kangurzątek w odległym zakątku Australii. To przedsięwzięcie zmieni życie obojga bardziej niż mogliby się tego spodziewać.

Kategoria wiekowa: 6+

Rocky Horror Picture Show to niesamowita mieszanka komedii, horroru i musicalu. Do tajemniczego zamku zamieszkiwanego przez groźnego doktora Frank-N-Furtera pewnej nocy trafiają Janet i Brad, którym zepsuł się samochód. Para ta stanie się świadkiem stworzenia przez doktora idealnego kochanka Rocky'ego Horrora.

Rocky Horror Picture Show to niesamowita mieszanka komedii, horroru i musicalu. Do tajemniczego zamku zamieszkiwanego przez groźnego doktora Frank-N-Furtera pewnej nocy trafiają Janet i Brad, którym zepsuł się samochód. Para ta stanie się świadkiem stworzenia przez doktora idealnego kochanka Rocky'ego Horrora.

Mistrzowsko skonstruowany, zagadkowy i przełomowy film Kurosawy. Nieoczekiwany sukces „Rashomona” na festiwalu w Wenecji w 1951 roku ułatwił japońskiemu kinu drogę na szczyt, a dla samego reżysera otworzył bodaj najważniejszą dekadę w karierze. Opowiadana przez chroniących się przed deszczem bohaterów historia bandyty, samuraja i jego żony fascynuje niejednoznacznością. Co wydarzyło się między tą trójką? Kto mówi prawdę? Upleciony z na przemian ekspresyjnych i impresyjnych momentów film to krytyka feudalnej Japonii (akcja dzieje się w XII wieku w Kioto) i zarazem komentarz do kraju pogrążonego w powojennym kryzysie. W „Rashomonie” filozoficzna spekulacja splata się z porywającą wizją przeszłości. Arcydzieło Kurosawy z Toshiro Mifune w roli głównej to wyprawa w głąb lasu w poszukiwaniu prawdy, która być może na zawsze pozostanie nieuchwytna.

Szekspir po japońsku? Legendarna adaptacja „Makbeta” w wykonaniu Kurosawy to mrożąca krew w żyłach wizja mieszająca europejskie źródła, azjatycki kontekst oraz autorski styl reżysera. Mroczna historia generała Washizu (Toshiro Mifune) oraz jego przenikliwej, podstępnej żony Asaji (Isuzu Yamada) to efekt przeniesienia na XVI-wieczną wyspę Hokkaido ponadczasowej tragedii o żądzy władzy oraz o cenie, jaką płaci się za zbrodnie popełnione w imię chorej ambicji. Kurosawa perfekcyjnie uzupełnia dramaturgię Szekspira (jak wspominał, „Makbet” był jego ulubioną sztuką Anglika) wyrafinowaną warstwą plastyczną inspirowaną teatrem nō oraz malowidłami tuszem (sumi-e) i ekspresyjnym wykorzystaniem świata przyrody, na czele z mgłą i deszczem. Donald Richie nazwał „Tron we krwi” dziełem „lodowatym” – jest to widowisko formalnie doskonałe, okrutne i przepiękne wizualnie.

W momencie premiery „Ranu” Kurosawa miał 75 lat: wiek godny mistrza. Historyczny spektakl, oparty luźno na „Królu Lirze” i legendach o Motonarim Mōrim, został zamierzony przez reżysera jako ukoronowanie własnej drogi twórczej. W historii pana feudalnego Hidetory i jego trzech wiarołomnych synów odbija się być może historia samego filmowca: starzejącego się giganta kina, któremu trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości. I tym razem produkcja została częściowo sfinansowana przez zagranicznego producenta, dzięki czemu film mógł mieć wymarzony przez Kurosawę rozmach i skalę (praca nad scenariuszem trwała dekadę). W „Ran” każdy detal kolorystyczny, każdy element scenografii i kompozycji kadru, zostały zaplanowane z rozmysłem przez szukającego perfekcji reżysera. Efektem jest fresk, w którym spojrzenie z dystansu kontrastuje z rozdzierającym dramatem podzielonej rodziny.

Połowa lat 70. zastała Akirę Kurosawę w trudnym miejscu. Reżyser, rozczarowany zarówno japońskim, jak i hollywoodzkim przemysłem filmowym, próbował popełnić samobójstwo. Ów gest był interpretowany jako przyznanie, że opuszczają go twórcze siły. Z tej perspektywy majestatyczne obrazy ussuryjskiej tajgi i prosta opowieść o zamieszkującym jej tereny myśliwym Dersu (tuwański aktor Maksim Munzuk) okazały się wybawieniem. Zrealizowany głównie za pieniądze Związku Radzieckiego i kręcony w rosyjskich plenerach na taśmie 70mm, „Dersu Uzała” jest oparty na książkach przyrodnika i etnografa Władimira Arsenjewa, które Kurosawa przeczytał kilka dekad wcześniej. Jeden z ulubionych tematów reżysera – relacja człowieka i natury, dawnych obyczajów i nowoczesności – znajduje tu malarskie, liryczne rozwinięcie. Zdobywca Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego.

O SKARPETCE, KTÓRA ZOSTAŁA GWIAZDĄ |O DWÓCH SKARPETKACH PODRÓŻNICZKACH |O SKARPETCE, KTÓRA POMOGŁA KAPTURKOWI POKONAĆ WILKA | O SKARPETCE, KTÓRA WYSTARTOWAŁA W MARATONIE | O SKARPETCE, KTÓRA ZNALAZŁA CZAS |O SKARPETCE, KTÓRA ZOSTAŁA BOHATEREM

Wielki powrót skarpetek! Nietypowi bohaterzy bestsellerowych książek dla dzieci ponownie na wielkim ekranie w zupełnie nowych przygodach! Razem z nimi przebiegniemy cały świat, podbijemy Hollywood i sceny teatrów oraz zostaniemy prawdziwymi herosami!
Czy skarpetka może zostać sławną aktorką, nagradzanym sportowcem, albo uratować komuś życie? Oczywiście, że tak! Jeżeli myśleliście, że miejsce skarpetek jest na naszych stopach i w szufladach, to jesteście w grubym błędzie! One też mają marzenia i kiedy tylko nadarza się okazja, żądne przygód, wyruszają w drogę. Historie, które przeżywają, są pokręcone i pełne niespodzianek. Niezależnie od trudności, jakie napotkają na swojej drodze – skarpetki zawsze są górą!
Skarpetki powracają w kolejnej kinowej odsłonie inspirowanej bestsellerowymi książkami Justyny Bednarek i Daniela de Latoura.
Kategoria wiekowa: 5+

Najwspanialszy epos w historii japońskiego kina. „Siedmiu samurajów” zabiera nas w sam środek feudalnej, wyniszczonej wojnami XVI-wiecznej Japonii. Ubodzy wieśniacy szukają ochrony przed bandytami u równie ubogich roninów (wędrownych samurajów). Powstały w ten sposób sojusz dwóch stanów przejdzie próbę ognia, kiedy razem spróbują oni odeprzeć napad działających poza prawem rzezimieszków. Siłą „Siedmiu samurajów” jest precyzyjna, epicka, wypełniona szczegółami narracja, dzięki której poznajemy nie tylko tytułowych bohaterów, ale też całą wioskę: mikroświat, który lada moment może znaleźć się w zgliszczach. Okres zdjęciowy trwał aż 148 dni; w momencie premiery był to najdroższy z japońskich filmów. Ryzyko się opłaciło: duch przygody, kunszt bitewny i rozmach Kurosawy do dziś nie mają sobie równych.

Złote Lwy na 50. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Grupa nastoletnich ministrantów, sfrustrowana obojętną postawą dorosłych i instytucji Kościoła wobec niesprawiedliwości społecznej, postanawia wdrożyć własny, nietypowy plan odnowy moralnej. Uzbrojeni w młodzieńczy bunt i własną interpretację Pisma Świętego zakładają podsłuch… w konfesjonale, aby lepiej poznać swoich sąsiadów. Zamaskowani niczym Zorro i z ambicjami na miarę Robin Hooda, stają się sędziami w swoim osiedlowym świecie, pomagając potrzebującym i wymierzając kary za grzechy. Jednak ich misja zamienia się w niebezpieczną grę, a chłopcy, stosując własny, idealistyczny kodeks honorowy, zaczynają balansować na cienkiej granicy między dobrem a złem. Prawdziwe życie blokowiska miesza się z misją wprost z komiksów o superbohaterach, ale zamiast peleryn, bohaterowie noszą komże.

Film balansuje między dramatem a czarnym humorem, a jego styl przypomina bardziej rapowy manifest niż szkolną katechezę. „Ministranci” to kino, które nie boi się zadawać trudnych pytań o religię, wspólnotę, winę i odkupienie — ale robi to bez kaznodziejstwa, a z luzem, emocją i mocą autentycznego przekazu.

‘The Altar Boys’ is the story of a group of teenage altar boys from a block-long parish who, armed with youthful rebellion and their own interpretation of the Bible, decide to bug… the confessional. Disguised like Zorro and with Robin Hood-like ambitions, they become judges in their neighbourhood world, helping those in need and meting out punishment for sins. However, their mission turns into a dangerous game when the line between good and evil begins to blur.

The film combines superhero motifs with the reality of the Polish countryside – but instead of capes, the heroes wear cameos.

Uwielbiana przez najmłodszych rezolutna Kicia Kocia powraca i jest gotowa stawić czoła nowym wyzwaniom! Jej perypetie są pełne zabawy, radości i odzwierciedlają dziecięcą codzienność. Tym razem, bystra kotka i jej wierni przyjaciele Pacek, Adelka i Julianek pokażą młodym widzom jak wygląda wizyta u dentysty, co robić na lotnisku, czy też w aptece. Zobaczymy także jak Kicia Kocia uczy się o ogródku, wita wiosnę oraz poznaje swojego małego braciszka Nunusia!

KICIA KOCIA. WIOSNA! | KICIA KOCIA W APTECE | KICIA KOCIA SIĘ ZŁOŚCI | KICIA KOCIA U DENTYSTY | KICIA KOCIA. CO ZASIEJEMY W OGRÓDKU? | KICIA KOCIA MA BRACISZKA NUNUSIA | KICIA KOCIA NA PLENERZE

Kategoria wiekowa: 4+

Europejski Dzień Kina Artystycznego